روزها و سوزها

باز

دل به سبزه می‌دهم؛

گرچه مانده برف‌ها و سوزها و روزها!

آشناست بوی عید

خاک خیس‌ و عطر تند سبزه‌ها

بوی جانماز مادر و ترنم دعا

بوی هفت‌سین.

ـ راستی، سال‌هاست مانده‌ام

در ملال گنگ ماهیان تنگ و آن نگاه‌ها ـ

باز

دل به باد و پا به ره نهاده‌ام،

ز بس امید!

گرچه زیر بار غم، دوتاست قامتم؛

گرچه دل‌فسرده‌؛ از نفس فتاده‌ام.

ـ آه، خسته‌ام! ـ

باز

زانوان ز خاک بگسلم؛

         دست‌ها به آسمان تو،

تا که وارهانی‌ام ز بند خویش،

باز پرکشم به کهکشان تو؛

گم شوم بیشتر ز پیش:

تار و سایه‌وار،

محو در آفتاب بیکران تو.

ای همیشه آشنا!

ای هماره بیکران!

ای خدای مهربان!