وقتی که نیستی

          ای غایب از نظر؛ ای رفته با بهار!

          وقتی که نیستی،

          اینجا هوای خانه غم‌انگیز می‌شود؛

          دل از ملال و خاطره لبریز می‌شود.

          در برگ‌ریز ثانیه‌هایی که فانی‌اند،

          حتی شکوفه‌های امیدم خزانی‌اند.

          ای آرزوی گمشده در وهم و بیکسی!

          ای خالی از تو خانه و پر از تو دل، بسی!

          بازآی تا ببینی‌ام از دل، شکسته‌تر

          در واجموج حادثه از خویش، خسته‌تر

          در بند سخت غصه، پروبال بسته‌تر

          بازآی تا بخوانی از این سرنوشت تار

          بازآی تا بدانی از این جان بیقرار

          تلخ است انتظار تو

                                  تلخ است انتظار

دیماه 1384