آیـینه

تویی که قـــدر ندانی صــفای آیـینه

چگونه شکوه کنی از جفای آیـینه؟!

ز توست ای که هم‌آغوش آرزوهایی

که آه می‌دمــد از زخم‌های آیـینه

همیشه آینه و سنگ، قصّــه‌ای دارد

و امتــــدادِ شکـسـتی برای آیـینه

به چشم خاطــر آزرده‌ام بیـــا، بنگر

ببین که بی تو بُریـده است نای آیینه

کسی‌که عهد ببست و کسی‌که عهد گسست

و هیچکس نشنید هـای‌هـایِ آیـینه

پاییز 1377