و نیستی که بدانی

          برای استاد همیشه‌ام:

                                   «دکتر رضا اشرف‌زاده»

          دلم عجیب هوای تو می‌کند هر شب

          و یک سبد؛ نه

          که یک سینه عطر یاد تو دارد

          و نیستی که ببینی

          که آسمان به فغان آمد از ترانه دردم

          و نیستی که بدانی

          که بغض، مثل حبابی

          به انتظار دل‌انگیز یک تلنگر یادت

                                       گرفته راه گلویم

          و اشک می‌شکند نقش محو وهم وجودم

          درون آینه تار و خط‌ گرفته «بودن»

          و آه، تیر دعایی به آسمان که:

                                                نباشم

                        که دل، بهانه غمگین دیدنت دارد

مهرماه 1374