چرا آن‌قدر آسمان را کنار می‌زنی؟

من ناگفته‌هایش را دوست دارم.

می‌گوید:

می‌خواهم بی‌سقفی زمین را نشانت دهم،

تا گفته‌هایم را دوست بداری؛

و در تمام ترانه‌های تنم رخنه کنی،

و بانوی تمام‌عیار شبم شوی.

شناورم می‌کند در حیرتی شگرف،

که سخت می‌ترساندم!