دیو

تلخ ماندم؛ تلخ

مثل زهری که چکید از شب ظلمانی شهر

مثل اندوه تو؛ مثل گل سرخ

که به دست طوفان پرپر شد.

تلخ ماندم؛ تلخ

دیو از پنجره سر بیرون کرد؛

از دهانش خون می‌آمد!

«خسرو گلسرخی»